HADİ BE OĞLUM    7+

Bir babanın asperger sendromundan mustarip oğluyla iletişim kurma çabası.
Ali ve babası Haşmet, Kaş’ta tekneleriyle yerli-yabancı turist gezdirerek geçinen bir baba-oğul. Bir gün tek başına tekneyi kiralayan genç bir kadın Ali’nin hayatını baştan aşağı değiştirir.
7 yıl sonra Ali’yi baba olmuş, oğlu Efe’yle birlikte görürüz. Ancak Efe’nin bir problemi vardır. Kendisi çok fazla içe kapanıktır ve babasının olanca gayretine rağmen onunla hiç iletişime geçmiyor, hatta yüzüne bile bakmıyordur. Ali zaten babasıyla birlikte zor bin bela geçinirken özel bir çocuk olan Efe’ye de hem annelik hem babalık yapmak zorundadır.

ÇOCUKLA SİNEMA'NIN YORUMU

Sömürü yapmadan, ama üzgün anlatılmış hikayeler değerlidir. Çünkü bazen bazı meseleleri insanlara en iyi onları üzerek anlatabilirsiniz. Samimiyetle yapılmış, insanların empati duygularını harekete geçiren filmlere her zamankinden ihtiyaç var. Bu yüzden “Hadi be Oğlum”u birkaç büyük kusuruna rağmen belli ölçüde değerli bir film.
Bu duygulu baba-oğul hikayesinde fedakarlık var, iyiliğin değeri, karşılık beklemeden duyulan sevgi, müziğin iyileştirici gücü ve sıkıntıların karşısında direnmek var. Peki o zaman sorun ne?
Filmde dile getirilmese de Efe’nin aşırı içe kapanıklığı, göz teması kurmaktan kaçınması, müzik enstrümanı çalmaya olan yatkınlığı gibi detaylar Asperger sendromunu akla getiriyor. Doktor sahneleri olmasına rağmen neden özellikle dile getirilmiyor belli değil. Halbuki bu hastalığın adını geçirmek, onu biraz tanıtmak toplumda bir farkındalık yaratmak açısından faydalı olabilirdi. Annenin sorunu, ortadan kaybolması, bebeği nasıl Ali’ye ulaştırdığı gibi önemli detaylar da tümüyle es geçilmiş. Sanırım seyircinin tamamen baba-oğul arasındaki ilişkiye odaklanması amaçlanmış. Ancak o zaman da yaklaşık iki saatlik süresinde ciddi bir tempo sorunu ortaya çıkıyor. Çünkü baba-oğul ve dede arasında yaşananlar cevapsız kalan bir sürü sorunun içinde fazla yavaş ve yetersiz kalıyorlar. Ali ve Efe için aşılması gereken tek bir engel var ve film sadece bununla ilgileniyor. Böyle olunca da son derece duygusal ve inişli çıkışlı olabilecek bir hikaye biraz fazla düz ve gedikli bir şekilde anlatılıyor. Sanki bütün bu sorunlar sadece Efe’nin yedinci yaşında ortaya çıkmış gibi bir durum oluşuyor.
Stefano Morcaldo’nun özenli görüntü çalışması (özellikle su altı sahneleri çok başarılı) ile Kıvanç Tatlıtuğ’un duyarlı ve samimi performansı filmle güzel bir iletişim kurmanızı sağlıyor yine de. Ama çok daha iyisi olabilirdi diye düşünmeden edemiyor insan...

Pozitif Mesajlar  ***
Flörtöz Durumlar **  
Şiddet / Korku öğeleri *
Argo Kullanımı  *
Alkol – Sigara kullanımı  **
Oyuncak isteme potansiyeli  -